Bijna geen andere plek is beter geschikt dan het Belmonte Arboretum om de door de Erwin Wortelkamp gezochte dialoog tussen beeldhouwkunst en landschap te realiseren. De drie in de grond gegraven en gegraveerde “putdeksels”, het houten ‘Schritskulptur’ en de dwars over het pad ingegraven metalen constructie (Markierungen auf Wegen) doen je realiseren dat "Man befindet sich stets in der Mitte eines Weges, in der Mitte von Etwas'. Men bevindt zich steeds in het midden van een weg, in het midden van iets.

Erwin Wortelkamp studeerde beeldhouwkunst en kunstpedagogie aan de Akademie für bildende Künste in München (1960-1965). Wortelkamp’s beeldhouwkunst is gebaseerd op het principe van de dialoog. Op steeds nieuwe manieren vraagt hij naar de relatie van de mens tot de natuur en het lichaam tot de ruimte. Zijn werken, zijn uiterst gevoelig geplaatst in de ruimte en veranderen ook de perceptie van de omgeving. Er is niet alleen de dialoog tussen de materialen die hij gebruikt: hout, brons en steen, de sculpturen hebben ook een waardigheid, een wil om zichzelf te laten gelden. Wortelkamp’s werken zitten vol spanning ten opzichte van de omringende ruimte en de toeschouwer.