Henry Munyaradzi ontleent zijn onderwerpen aan de natuurlijke wereld. Zoogdieren, reptielen, vogels, insecten, planten en mensen, gekenmerkt door hun aard en kracht, zijn onderwerpen van zijn sculpturen, evenals mens-dier-metamorfose en bezetenheid. Hij is geïnteresseerd in het artistieke potentieel van natuurlijke dingen, niet in het spirituele. Als Munyaradzi wordt gevraagd hoe hij de vormen in zijn beeldhouwwerk maakt, antwoordde hij: 'Ik volg de vorm van de steen. Als de steen daar staat, kan ik de verschillende punten zien die belangrijk zijn en ik maak de sculptuur vanuit mijn instinct; er is een harmonieuze relatie tussen mezelf en de steen.'

Henry Munyaradzi is autodidact. Hij is de zoon van een mhondoro, één van de spirituele leiders van de gemeenschap. Als kind neemt hij ook deel aan de ceremonies. Hij wordt opgevoed door zijn oom die timmerman is. Uiteindelijk bekwaamt hij zich ook in houtbewerking en in smeden. In 1967 komt hij naar Tengenenge en raakt gefascineerd door het beeldhouwen in steen. In 1971 en 1972 is zijn werk te zien in Parijs in het Musée National d'Art Moderne en in 1972 in het Musée Rodin, Parijs.

De sculpturen van Henry Munyaradzi bevinden zich onder andere in de permanente collecties van de National Gallery of Zimbabwe, het Museum für Völkerkunde in Frankfurt; het Indianapolis Museum of Art, Indianapolis; de McEwen-collectie van het British Museum in Londen.